Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

arrutar

Participio

arrutado

Gerundio

arrutando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

arruto
arrutas / arrutás
arruta
arrutamos
arrutáis / arrutan
arrutan

Futuro simple o Futuro

arrutaré
arrutarás
arrutará
arrutaremos
arrutaréis / arrutarán
arrutarán

Presente

arrute
arrutes
arrute
arrutemos
arrutéis / arruten
arruten

Pretérito imperfecto o Copretérito

arrutaba
arrutabas
arrutaba
arrutábamos
arrutabais / arrutaban
arrutaban

Condicional simple o Pospretérito

arrutaría
arrutarías
arrutaría
arrutaríamos
arrutaríais / arrutarían
arrutarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

arrutara o arrutase
arrutaras o arrutases
arrutara o arrutase
arrutáramos o arrutásemos
arrutarais o arrutaseis / arrutaran o arrutasen
arrutaran o arrutasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

arruté
arrutaste
arrutó
arrutamos
arrutasteis / arrutaron
arrutaron

Futuro simple o Futuro

arrutare
arrutares
arrutare
arrutáremos
arrutareis / arrutaren
arrutaren

IMPERATIVO
arruta (tú) / arrutá (vos)
arrutad (vosotros) / arruten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE