Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

engurruminar

Participio

engurruminado

Gerundio

engurruminando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

engurrumino
engurruminas / engurruminás
engurrumina
engurruminamos
engurrumináis / engurruminan
engurruminan

Futuro simple o Futuro

engurruminaré
engurruminarás
engurruminará
engurruminaremos
engurruminaréis / engurruminarán
engurruminarán

Presente

engurrumine
engurrumines
engurrumine
engurruminemos
engurruminéis / engurruminen
engurruminen

Pretérito imperfecto o Copretérito

engurruminaba
engurruminabas
engurruminaba
engurruminábamos
engurruminabais / engurruminaban
engurruminaban

Condicional simple o Pospretérito

engurruminaría
engurruminarías
engurruminaría
engurruminaríamos
engurruminaríais / engurruminarían
engurruminarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

engurruminara o engurruminase
engurruminaras o engurruminases
engurruminara o engurruminase
engurrumináramos o engurruminásemos
engurruminarais o engurruminaseis / engurruminaran o engurruminasen
engurruminaran o engurruminasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

engurruminé
engurruminaste
engurruminó
engurruminamos
engurruminasteis / engurruminaron
engurruminaron

Futuro simple o Futuro

engurruminare
engurruminares
engurruminare
engurrumináremos
engurruminareis / engurruminaren
engurruminaren

IMPERATIVO
engurrumina (tú) / engurruminá (vos)
engurruminad (vosotros) / engurruminen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE