Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

reanimar

Participio

reanimado

Gerundio

reanimando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

reanimo
reanimas / reanimás
reanima
reanimamos
reanimáis / reaniman
reaniman

Futuro simple o Futuro

reanimaré
reanimarás
reanimará
reanimaremos
reanimaréis / reanimarán
reanimarán

Presente

reanime
reanimes
reanime
reanimemos
reaniméis / reanimen
reanimen

Pretérito imperfecto o Copretérito

reanimaba
reanimabas
reanimaba
reanimábamos
reanimabais / reanimaban
reanimaban

Condicional simple o Pospretérito

reanimaría
reanimarías
reanimaría
reanimaríamos
reanimaríais / reanimarían
reanimarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

reanimara o reanimase
reanimaras o reanimases
reanimara o reanimase
reanimáramos o reanimásemos
reanimarais o reanimaseis / reanimaran o reanimasen
reanimaran o reanimasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

reanimé
reanimaste
reanimó
reanimamos
reanimasteis / reanimaron
reanimaron

Futuro simple o Futuro

reanimare
reanimares
reanimare
reanimáremos
reanimareis / reanimaren
reanimaren

IMPERATIVO
reanima (tú) / reanimá (vos)
reanimad (vosotros) / reanimen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE