Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

asordar

Participio

asordado

Gerundio

asordando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

asordo
asordas / asordás
asorda
asordamos
asordáis / asordan
asordan

Futuro simple o Futuro

asordaré
asordarás
asordará
asordaremos
asordaréis / asordarán
asordarán

Presente

asorde
asordes
asorde
asordemos
asordéis / asorden
asorden

Pretérito imperfecto o Copretérito

asordaba
asordabas
asordaba
asordábamos
asordabais / asordaban
asordaban

Condicional simple o Pospretérito

asordaría
asordarías
asordaría
asordaríamos
asordaríais / asordarían
asordarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

asordara o asordase
asordaras o asordases
asordara o asordase
asordáramos o asordásemos
asordarais o asordaseis / asordaran o asordasen
asordaran o asordasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

asordé
asordaste
asordó
asordamos
asordasteis / asordaron
asordaron

Futuro simple o Futuro

asordare
asordares
asordare
asordáremos
asordareis / asordaren
asordaren

IMPERATIVO
asorda (tú) / asordá (vos)
asordad (vosotros) / asorden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE