Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

derrochar

Participio

derrochado

Gerundio

derrochando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

derrocho
derrochas / derrochás
derrocha
derrochamos
derrocháis / derrochan
derrochan

Futuro simple o Futuro

derrocharé
derrocharás
derrochará
derrocharemos
derrocharéis / derrocharán
derrocharán

Presente

derroche
derroches
derroche
derrochemos
derrochéis / derrochen
derrochen

Pretérito imperfecto o Copretérito

derrochaba
derrochabas
derrochaba
derrochábamos
derrochabais / derrochaban
derrochaban

Condicional simple o Pospretérito

derrocharía
derrocharías
derrocharía
derrocharíamos
derrocharíais / derrocharían
derrocharían

Pretérito imperfecto o Pretérito

derrochara o derrochase
derrocharas o derrochases
derrochara o derrochase
derrocháramos o derrochásemos
derrocharais o derrochaseis / derrocharan o derrochasen
derrocharan o derrochasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

derroché
derrochaste
derrochó
derrochamos
derrochasteis / derrocharon
derrocharon

Futuro simple o Futuro

derrochare
derrochares
derrochare
derrocháremos
derrochareis / derrocharen
derrocharen

IMPERATIVO
derrocha (tú) / derrochá (vos)
derrochad (vosotros) / derrochen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE