Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

sintonizar

Participio

sintonizado

Gerundio

sintonizando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

sintonizo
sintonizas / sintonizás
sintoniza
sintonizamos
sintonizáis / sintonizan
sintonizan

Futuro simple o Futuro

sintonizaré
sintonizarás
sintonizará
sintonizaremos
sintonizaréis / sintonizarán
sintonizarán

Presente

sintonice
sintonices
sintonice
sintonicemos
sintonicéis / sintonicen
sintonicen

Pretérito imperfecto o Copretérito

sintonizaba
sintonizabas
sintonizaba
sintonizábamos
sintonizabais / sintonizaban
sintonizaban

Condicional simple o Pospretérito

sintonizaría
sintonizarías
sintonizaría
sintonizaríamos
sintonizaríais / sintonizarían
sintonizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

sintonizara o sintonizase
sintonizaras o sintonizases
sintonizara o sintonizase
sintonizáramos o sintonizásemos
sintonizarais o sintonizaseis / sintonizaran o sintonizasen
sintonizaran o sintonizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

sintonicé
sintonizaste
sintonizó
sintonizamos
sintonizasteis / sintonizaron
sintonizaron

Futuro simple o Futuro

sintonizare
sintonizares
sintonizare
sintonizáremos
sintonizareis / sintonizaren
sintonizaren

IMPERATIVO
sintoniza (tú) / sintonizá (vos)
sintonizad (vosotros) / sintonicen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE