Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rancharse

Participio

ranchado

Gerundio

ranchándome, ranchándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me rancho
te ranchas / te ranchás
se rancha
nos ranchamos
os rancháis / se ranchan
se ranchan

Futuro simple o Futuro

me rancharé
te rancharás
se ranchará
nos rancharemos
os rancharéis / se rancharán
se rancharán

Presente

me ranche
te ranches
se ranche
nos ranchemos
os ranchéis / se ranchen
se ranchen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me ranchaba
te ranchabas
se ranchaba
nos ranchábamos
os ranchabais / se ranchaban
se ranchaban

Condicional simple o Pospretérito

me rancharía
te rancharías
se rancharía
nos rancharíamos
os rancharíais / se rancharían
se rancharían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me ranchara o me ranchase
te rancharas o te ranchases
se ranchara o se ranchase
nos rancháramos o nos ranchásemos
os rancharais u os ranchaseis / se rancharan o se ranchasen
se rancharan o se ranchasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me ranché
te ranchaste
se ranchó
nos ranchamos
os ranchasteis / se rancharon
se rancharon

Futuro simple o Futuro

me ranchare
te ranchares
se ranchare
nos rancháremos
os ranchareis / se rancharen
se rancharen

IMPERATIVO
ránchate (tú) / ranchate (vos)
ranchaos (vosotros) / ránchense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE