Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

engruñar

Participio

engruñado

Gerundio

engruñando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

engruño
engruñas / engruñás
engruña
engruñamos
engruñáis / engruñan
engruñan

Futuro simple o Futuro

engruñaré
engruñarás
engruñará
engruñaremos
engruñaréis / engruñarán
engruñarán

Presente

engruñe
engruñes
engruñe
engruñemos
engruñéis / engruñen
engruñen

Pretérito imperfecto o Copretérito

engruñaba
engruñabas
engruñaba
engruñábamos
engruñabais / engruñaban
engruñaban

Condicional simple o Pospretérito

engruñaría
engruñarías
engruñaría
engruñaríamos
engruñaríais / engruñarían
engruñarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

engruñara o engruñase
engruñaras o engruñases
engruñara o engruñase
engruñáramos o engruñásemos
engruñarais o engruñaseis / engruñaran o engruñasen
engruñaran o engruñasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

engruñé
engruñaste
engruñó
engruñamos
engruñasteis / engruñaron
engruñaron

Futuro simple o Futuro

engruñare
engruñares
engruñare
engruñáremos
engruñareis / engruñaren
engruñaren

IMPERATIVO
engruña (tú) / engruñá (vos)
engruñad (vosotros) / engruñen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE