Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

amuinar

Participio

amuinado

Gerundio

amuinando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

amuino
amuinas / amuinás
amuina
amuinamos
amuináis / amuinan
amuinan

Futuro simple o Futuro

amuinaré
amuinarás
amuinará
amuinaremos
amuinaréis / amuinarán
amuinarán

Presente

amuine
amuines
amuine
amuinemos
amuinéis / amuinen
amuinen

Pretérito imperfecto o Copretérito

amuinaba
amuinabas
amuinaba
amuinábamos
amuinabais / amuinaban
amuinaban

Condicional simple o Pospretérito

amuinaría
amuinarías
amuinaría
amuinaríamos
amuinaríais / amuinarían
amuinarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

amuinara o amuinase
amuinaras o amuinases
amuinara o amuinase
amuináramos o amuinásemos
amuinarais o amuinaseis / amuinaran o amuinasen
amuinaran o amuinasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

amuiné
amuinaste
amuinó
amuinamos
amuinasteis / amuinaron
amuinaron

Futuro simple o Futuro

amuinare
amuinares
amuinare
amuináremos
amuinareis / amuinaren
amuinaren

IMPERATIVO
amuina (tú) / amuiná (vos)
amuinad (vosotros) / amuinen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE