Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

retumbar

Participio

retumbado

Gerundio

retumbando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

retumbo
retumbas / retumbás
retumba
retumbamos
retumbáis / retumban
retumban

Futuro simple o Futuro

retumbaré
retumbarás
retumbará
retumbaremos
retumbaréis / retumbarán
retumbarán

Presente

retumbe
retumbes
retumbe
retumbemos
retumbéis / retumben
retumben

Pretérito imperfecto o Copretérito

retumbaba
retumbabas
retumbaba
retumbábamos
retumbabais / retumbaban
retumbaban

Condicional simple o Pospretérito

retumbaría
retumbarías
retumbaría
retumbaríamos
retumbaríais / retumbarían
retumbarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

retumbara o retumbase
retumbaras o retumbases
retumbara o retumbase
retumbáramos o retumbásemos
retumbarais o retumbaseis / retumbaran o retumbasen
retumbaran o retumbasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

retumbé
retumbaste
retumbó
retumbamos
retumbasteis / retumbaron
retumbaron

Futuro simple o Futuro

retumbare
retumbares
retumbare
retumbáremos
retumbareis / retumbaren
retumbaren

IMPERATIVO
retumba (tú) / retumbá (vos)
retumbad (vosotros) / retumben (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE