Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

arengar

Participio

arengado

Gerundio

arengando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

arengo
arengas / arengás
arenga
arengamos
arengáis / arengan
arengan

Futuro simple o Futuro

arengaré
arengarás
arengará
arengaremos
arengaréis / arengarán
arengarán

Presente

arengue
arengues
arengue
arenguemos
arenguéis / arenguen
arenguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

arengaba
arengabas
arengaba
arengábamos
arengabais / arengaban
arengaban

Condicional simple o Pospretérito

arengaría
arengarías
arengaría
arengaríamos
arengaríais / arengarían
arengarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

arengara o arengase
arengaras o arengases
arengara o arengase
arengáramos o arengásemos
arengarais o arengaseis / arengaran o arengasen
arengaran o arengasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

arengué
arengaste
arengó
arengamos
arengasteis / arengaron
arengaron

Futuro simple o Futuro

arengare
arengares
arengare
arengáremos
arengareis / arengaren
arengaren

IMPERATIVO
arenga (tú) / arengá (vos)
arengad (vosotros) / arenguen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE