Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

engurrar

Participio

engurrado

Gerundio

engurrando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

engurro
engurras / engurrás
engurra
engurramos
engurráis / engurran
engurran

Futuro simple o Futuro

engurraré
engurrarás
engurrará
engurraremos
engurraréis / engurrarán
engurrarán

Presente

engurre
engurres
engurre
engurremos
engurréis / engurren
engurren

Pretérito imperfecto o Copretérito

engurraba
engurrabas
engurraba
engurrábamos
engurrabais / engurraban
engurraban

Condicional simple o Pospretérito

engurraría
engurrarías
engurraría
engurraríamos
engurraríais / engurrarían
engurrarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

engurrara o engurrase
engurraras o engurrases
engurrara o engurrase
engurráramos o engurrásemos
engurrarais o engurraseis / engurraran o engurrasen
engurraran o engurrasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

engurré
engurraste
engurró
engurramos
engurrasteis / engurraron
engurraron

Futuro simple o Futuro

engurrare
engurrares
engurrare
engurráremos
engurrareis / engurraren
engurraren

IMPERATIVO
engurra (tú) / engurrá (vos)
engurrad (vosotros) / engurren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE