Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

retoñecer

Participio

retoñecido

Gerundio

retoñeciendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

retoñezco
retoñeces / retoñecés
retoñece
retoñecemos
retoñecéis / retoñecen
retoñecen

Futuro simple o Futuro

retoñeceré
retoñecerás
retoñecerá
retoñeceremos
retoñeceréis / retoñecerán
retoñecerán

Presente

retoñezca
retoñezcas
retoñezca
retoñezcamos
retoñezcáis / retoñezcan
retoñezcan

Pretérito imperfecto o Copretérito

retoñecía
retoñecías
retoñecía
retoñecíamos
retoñecíais / retoñecían
retoñecían

Condicional simple o Pospretérito

retoñecería
retoñecerías
retoñecería
retoñeceríamos
retoñeceríais / retoñecerían
retoñecerían

Pretérito imperfecto o Pretérito

retoñeciera o retoñeciese
retoñecieras o retoñecieses
retoñeciera o retoñeciese
retoñeciéramos o retoñeciésemos
retoñecierais o retoñecieseis / retoñecieran o retoñeciesen
retoñecieran o retoñeciesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

retoñecí
retoñeciste
retoñeció
retoñecimos
retoñecisteis / retoñecieron
retoñecieron

Futuro simple o Futuro

retoñeciere
retoñecieres
retoñeciere
retoñeciéremos
retoñeciereis / retoñecieren
retoñecieren

IMPERATIVO
retoñece (tú) / retoñecé (vos)
retoñeced (vosotros) / retoñezcan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE