Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rusticar

Participio

rusticado

Gerundio

rusticando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

rustico
rusticas / rusticás
rustica
rusticamos
rusticáis / rustican
rustican

Futuro simple o Futuro

rusticaré
rusticarás
rusticará
rusticaremos
rusticaréis / rusticarán
rusticarán

Presente

rustique
rustiques
rustique
rustiquemos
rustiquéis / rustiquen
rustiquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

rusticaba
rusticabas
rusticaba
rusticábamos
rusticabais / rusticaban
rusticaban

Condicional simple o Pospretérito

rusticaría
rusticarías
rusticaría
rusticaríamos
rusticaríais / rusticarían
rusticarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rusticara o rusticase
rusticaras o rusticases
rusticara o rusticase
rusticáramos o rusticásemos
rusticarais o rusticaseis / rusticaran o rusticasen
rusticaran o rusticasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

rustiqué
rusticaste
rusticó
rusticamos
rusticasteis / rusticaron
rusticaron

Futuro simple o Futuro

rusticare
rusticares
rusticare
rusticáremos
rusticareis / rusticaren
rusticaren

IMPERATIVO
rustica (tú) / rusticá (vos)
rusticad (vosotros) / rustiquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE