Diccionario de la lengua española (2001)

á é í ó ú ü ñ

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

desengrilletar

Participio

desengrilletado

Gerundio

desengrilletando

INDICATIVO

SUBJUNTIVO

Presente

desengrilleto
desengrilletas / desengrilletás
desengrilleta
desengrilletamos
desengrilletáis / desengrilletan
desengrilletan

Futuro simple o Futuro

desengrilletaré
desengrilletarás
desengrilletará
desengrilletaremos
desengrilletaréis / desengrilletarán
desengrilletarán

Presente

desengrillete
desengrilletes
desengrillete
desengrilletemos
desengrilletéis / desengrilleten
desengrilleten

Pretérito imperfecto o Copretérito

desengrilletaba
desengrilletabas
desengrilletaba
desengrilletábamos
desengrilletabais / desengrilletaban
desengrilletaban

Condicional simple o Pospretérito

desengrilletaría
desengrilletarías
desengrilletaría
desengrilletaríamos
desengrilletaríais / desengrilletarían
desengrilletarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

desengrilletara o desengrilletase
desengrilletaras o desengrilletases
desengrilletara o desengrilletase
desengrilletáramos o desengrilletásemos
desengrilletarais o desengrilletaseis / desengrilletaran o desengrilletasen
desengrilletaran o desengrilletasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

desengrilleté
desengrilletaste
desengrilletó
desengrilletamos
desengrilletasteis / desengrilletaron
desengrilletaron

Futuro simple o Futuro

desengrilletare
desengrilletares
desengrilletare
desengrilletáremos
desengrilletareis / desengrilletaren
desengrilletaren

IMPERATIVO

desengrilleta (tú) / desengrilletá (vos)
desengrilletad (vosotros) / desengrilleten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados