Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

enfangar

Participio

enfangado

Gerundio

enfangando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

enfango
enfangas / enfangás
enfanga
enfangamos
enfangáis / enfangan
enfangan

Futuro simple o Futuro

enfangaré
enfangarás
enfangará
enfangaremos
enfangaréis / enfangarán
enfangarán

Presente

enfangue
enfangues
enfangue
enfanguemos
enfanguéis / enfanguen
enfanguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

enfangaba
enfangabas
enfangaba
enfangábamos
enfangabais / enfangaban
enfangaban

Condicional simple o Pospretérito

enfangaría
enfangarías
enfangaría
enfangaríamos
enfangaríais / enfangarían
enfangarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

enfangara o enfangase
enfangaras o enfangases
enfangara o enfangase
enfangáramos o enfangásemos
enfangarais o enfangaseis / enfangaran o enfangasen
enfangaran o enfangasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

enfangué
enfangaste
enfangó
enfangamos
enfangasteis / enfangaron
enfangaron

Futuro simple o Futuro

enfangare
enfangares
enfangare
enfangáremos
enfangareis / enfangaren
enfangaren

IMPERATIVO
enfanga (tú) / enfangá (vos)
enfangad (vosotros) / enfanguen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE