Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

infeudar

Participio

infeudado

Gerundio

infeudando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

infeudo
infeudas / infeudás
infeuda
infeudamos
infeudáis / infeudan
infeudan

Futuro simple o Futuro

infeudaré
infeudarás
infeudará
infeudaremos
infeudaréis / infeudarán
infeudarán

Presente

infeude
infeudes
infeude
infeudemos
infeudéis / infeuden
infeuden

Pretérito imperfecto o Copretérito

infeudaba
infeudabas
infeudaba
infeudábamos
infeudabais / infeudaban
infeudaban

Condicional simple o Pospretérito

infeudaría
infeudarías
infeudaría
infeudaríamos
infeudaríais / infeudarían
infeudarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

infeudara o infeudase
infeudaras o infeudases
infeudara o infeudase
infeudáramos o infeudásemos
infeudarais o infeudaseis / infeudaran o infeudasen
infeudaran o infeudasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

infeudé
infeudaste
infeudó
infeudamos
infeudasteis / infeudaron
infeudaron

Futuro simple o Futuro

infeudare
infeudares
infeudare
infeudáremos
infeudareis / infeudaren
infeudaren

IMPERATIVO
infeuda (tú) / infeudá (vos)
infeudad (vosotros) / infeuden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE