Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

burilar

Participio

burilado

Gerundio

burilando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

burilo
burilas / burilás
burila
burilamos
buriláis / burilan
burilan

Futuro simple o Futuro

burilaré
burilarás
burilará
burilaremos
burilaréis / burilarán
burilarán

Presente

burile
buriles
burile
burilemos
buriléis / burilen
burilen

Pretérito imperfecto o Copretérito

burilaba
burilabas
burilaba
burilábamos
burilabais / burilaban
burilaban

Condicional simple o Pospretérito

burilaría
burilarías
burilaría
burilaríamos
burilaríais / burilarían
burilarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

burilara o burilase
burilaras o burilases
burilara o burilase
buriláramos o burilásemos
burilarais o burilaseis / burilaran o burilasen
burilaran o burilasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

burilé
burilaste
buriló
burilamos
burilasteis / burilaron
burilaron

Futuro simple o Futuro

burilare
burilares
burilare
buriláremos
burilareis / burilaren
burilaren

IMPERATIVO
burila (tú) / burilá (vos)
burilad (vosotros) / burilen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE