Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

trifurcarse

Participio

trifurcado

Gerundio

trifurcándome, trifurcándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me trifurco
te trifurcas / te trifurcás
se trifurca
nos trifurcamos
os trifurcáis / se trifurcan
se trifurcan

Futuro simple o Futuro

me trifurcaré
te trifurcarás
se trifurcará
nos trifurcaremos
os trifurcaréis / se trifurcarán
se trifurcarán

Presente

me trifurque
te trifurques
se trifurque
nos trifurquemos
os trifurquéis / se trifurquen
se trifurquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me trifurcaba
te trifurcabas
se trifurcaba
nos trifurcábamos
os trifurcabais / se trifurcaban
se trifurcaban

Condicional simple o Pospretérito

me trifurcaría
te trifurcarías
se trifurcaría
nos trifurcaríamos
os trifurcaríais / se trifurcarían
se trifurcarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me trifurcara o me trifurcase
te trifurcaras o te trifurcases
se trifurcara o se trifurcase
nos trifurcáramos o nos trifurcásemos
os trifurcarais u os trifurcaseis / se trifurcaran o se trifurcasen
se trifurcaran o se trifurcasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me trifurqué
te trifurcaste
se trifurcó
nos trifurcamos
os trifurcasteis / se trifurcaron
se trifurcaron

Futuro simple o Futuro

me trifurcare
te trifurcares
se trifurcare
nos trifurcáremos
os trifurcareis / se trifurcaren
se trifurcaren

IMPERATIVO
trifúrcate (tú) / trifurcate (vos)
trifurcaos (vosotros) / trifúrquense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE