De coña y -ear.
1. prnl. malson. Guasearse, burlarse disimuladamente.
Sin.: |
|
De coña y -ear.
1. prnl. malson. Guasearse, burlarse disimuladamente.
Sin.: |
|
Formas no personales | ||||
---|---|---|---|---|
Infinitivo | Gerundio | |||
coñearse | coñeándose | |||
Infinitivo compuesto | Gerundio compuesto | |||
haberse coñeado | habiéndose coñeado | |||
Participio | ||||
coñeado | ||||
Indicativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | me coñeo | me he coñeado | ||
tú / vos | te coñeas / te coñeás | te has coñeado | ||
usted | se coñea | se ha coñeado | ||
él, ella | se coñea | se ha coñeado | ||
nosotros, nosotras | nos coñeamos | nos hemos coñeado | ||
vosotros, vosotras | os coñeáis | os habéis coñeado | ||
ustedes | se coñean | se han coñeado | ||
ellos, ellas | se coñean | se han coñeado | ||
Pretérito imperfecto / Copretérito | Pretérito pluscuamperfecto / Antecopretérito | |||
yo | me coñeaba | me había coñeado | ||
tú / vos | te coñeabas | te habías coñeado | ||
usted | se coñeaba | se había coñeado | ||
él, ella | se coñeaba | se había coñeado | ||
nosotros, nosotras | nos coñeábamos | nos habíamos coñeado | ||
vosotros, vosotras | os coñeabais | os habíais coñeado | ||
ustedes | se coñeaban | se habían coñeado | ||
ellos, ellas | se coñeaban | se habían coñeado | ||
Pretérito perfecto simple / Pretérito | Pretérito anterior / Antepretérito | |||
yo | me coñeé | me hube coñeado | ||
tú / vos | te coñeaste | te hubiste coñeado | ||
usted | se coñeó | se hubo coñeado | ||
él, ella | se coñeó | se hubo coñeado | ||
nosotros, nosotras | nos coñeamos | nos hubimos coñeado | ||
vosotros, vosotras | os coñeasteis | os hubisteis coñeado | ||
ustedes | se coñearon | se hubieron coñeado | ||
ellos, ellas | se coñearon | se hubieron coñeado | ||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | me coñearé | me habré coñeado | ||
tú / vos | te coñearás | te habrás coñeado | ||
usted | se coñeará | se habrá coñeado | ||
él, ella | se coñeará | se habrá coñeado | ||
nosotros, nosotras | nos coñearemos | nos habremos coñeado | ||
vosotros, vosotras | os coñearéis | os habréis coñeado | ||
ustedes | se coñearán | se habrán coñeado | ||
ellos, ellas | se coñearán | se habrán coñeado | ||
Condicional simple / Pospretérito | Condicional compuesto / Antepospretérito | |||
yo | me coñearía | me habría coñeado | ||
tú / vos | te coñearías | te habrías coñeado | ||
usted | se coñearía | se habría coñeado | ||
él, ella | se coñearía | se habría coñeado | ||
nosotros, nosotras | nos coñearíamos | nos habríamos coñeado | ||
vosotros, vosotras | os coñearíais | os habríais coñeado | ||
ustedes | se coñearían | se habrían coñeado | ||
ellos, ellas | se coñearían | se habrían coñeado | ||
Subjuntivo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | me coñee | me haya coñeado | ||
tú / vos | te coñees | te hayas coñeado | ||
usted | se coñee | se haya coñeado | ||
él, ella | se coñee | se haya coñeado | ||
nosotros, nosotras | nos coñeemos | nos hayamos coñeado | ||
vosotros, vosotras | os coñeéis | os hayáis coñeado | ||
ustedes | se coñeen | se hayan coñeado | ||
ellos, ellas | se coñeen | se hayan coñeado | ||
Pretérito imperfecto / Pretérito | ||||
yo | me coñeara o me coñease | |||
tú / vos | te coñearas o te coñeases | |||
usted | se coñeara o se coñease | |||
él, ella | se coñeara o se coñease | |||
nosotros, nosotras | nos coñeáramos o nos coñeásemos | |||
vosotros, vosotras | os coñearais u os coñeaseis | |||
ustedes | se coñearan o se coñeasen | |||
ellos, ellas | se coñearan o se coñeasen | |||
Pretérito pluscuamperfecto / Antepretérito | ||||
yo | me hubiera o me hubiese coñeado | |||
tú / vos | te hubieras o te hubieses coñeado | |||
usted | se hubiera o se hubiese coñeado | |||
él, ella | se hubiera o se hubiese coñeado | |||
nosotros, nosotras | nos hubiéramos o nos hubiésemos coñeado | |||
vosotros, vosotras | os hubierais u os hubieseis coñeado | |||
ustedes | se hubieran o se hubiesen coñeado | |||
ellos, ellas | se hubieran o se hubiesen coñeado | |||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | me coñeare | me hubiere coñeado | ||
tú / vos | te coñeares | te hubieres coñeado | ||
usted | se coñeare | se hubiere coñeado | ||
él, ella | se coñeare | se hubiere coñeado | ||
nosotros, nosotras | nos coñeáremos | nos hubiéremos coñeado | ||
vosotros, vosotras | os coñeareis | os hubiereis coñeado | ||
ustedes | se coñearen | se hubieren coñeado | ||
ellos, ellas | se coñearen | se hubieren coñeado | ||
Imperativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | ||
tú / vos | coñéate / coñeate | |||
usted | coñéese | |||
vosotros, vosotras | coñeaos | |||
ustedes | coñéense |
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
El Diccionario de la lengua española es la obra lexicográfica de referencia de la Academia.
La vigesimotercera edición, publicada en octubre de 2014 como colofón de las conmemoraciones del tricentenario de la Academia, es fruto de la colaboración de las veintidós corporaciones integradas en la Asociación de Academias de la Lengua Española (ASALE).