1. intr. Dicho de un buey o de una caballería: Hincar en el suelo las pezuñas o los cascos, como sucede cuando suben una cuesta.
1. intr. Dicho de un buey o de una caballería: Hincar en el suelo las pezuñas o los cascos, como sucede cuando suben una cuesta.
Formas no personales | ||||
---|---|---|---|---|
Infinitivo | Gerundio | |||
apezuñar | apezuñando | |||
Infinitivo compuesto | Gerundio compuesto | |||
haber apezuñado | habiendo apezuñado | |||
Participio | ||||
apezuñado | ||||
Indicativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | apezuño | he apezuñado | ||
tú / vos | apezuñas / apezuñás | has apezuñado | ||
usted | apezuña | ha apezuñado | ||
él, ella | apezuña | ha apezuñado | ||
nosotros, nosotras | apezuñamos | hemos apezuñado | ||
vosotros, vosotras | apezuñáis | habéis apezuñado | ||
ustedes | apezuñan | han apezuñado | ||
ellos, ellas | apezuñan | han apezuñado | ||
Pretérito imperfecto / Copretérito | Pretérito pluscuamperfecto / Antecopretérito | |||
yo | apezuñaba | había apezuñado | ||
tú / vos | apezuñabas | habías apezuñado | ||
usted | apezuñaba | había apezuñado | ||
él, ella | apezuñaba | había apezuñado | ||
nosotros, nosotras | apezuñábamos | habíamos apezuñado | ||
vosotros, vosotras | apezuñabais | habíais apezuñado | ||
ustedes | apezuñaban | habían apezuñado | ||
ellos, ellas | apezuñaban | habían apezuñado | ||
Pretérito perfecto simple / Pretérito | Pretérito anterior / Antepretérito | |||
yo | apezuñé | hube apezuñado | ||
tú / vos | apezuñaste | hubiste apezuñado | ||
usted | apezuñó | hubo apezuñado | ||
él, ella | apezuñó | hubo apezuñado | ||
nosotros, nosotras | apezuñamos | hubimos apezuñado | ||
vosotros, vosotras | apezuñasteis | hubisteis apezuñado | ||
ustedes | apezuñaron | hubieron apezuñado | ||
ellos, ellas | apezuñaron | hubieron apezuñado | ||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | apezuñaré | habré apezuñado | ||
tú / vos | apezuñarás | habrás apezuñado | ||
usted | apezuñará | habrá apezuñado | ||
él, ella | apezuñará | habrá apezuñado | ||
nosotros, nosotras | apezuñaremos | habremos apezuñado | ||
vosotros, vosotras | apezuñaréis | habréis apezuñado | ||
ustedes | apezuñarán | habrán apezuñado | ||
ellos, ellas | apezuñarán | habrán apezuñado | ||
Condicional simple / Pospretérito | Condicional compuesto / Antepospretérito | |||
yo | apezuñaría | habría apezuñado | ||
tú / vos | apezuñarías | habrías apezuñado | ||
usted | apezuñaría | habría apezuñado | ||
él, ella | apezuñaría | habría apezuñado | ||
nosotros, nosotras | apezuñaríamos | habríamos apezuñado | ||
vosotros, vosotras | apezuñaríais | habríais apezuñado | ||
ustedes | apezuñarían | habrían apezuñado | ||
ellos, ellas | apezuñarían | habrían apezuñado | ||
Subjuntivo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | apezuñe | haya apezuñado | ||
tú / vos | apezuñes | hayas apezuñado | ||
usted | apezuñe | haya apezuñado | ||
él, ella | apezuñe | haya apezuñado | ||
nosotros, nosotras | apezuñemos | hayamos apezuñado | ||
vosotros, vosotras | apezuñéis | hayáis apezuñado | ||
ustedes | apezuñen | hayan apezuñado | ||
ellos, ellas | apezuñen | hayan apezuñado | ||
Pretérito imperfecto / Pretérito | ||||
yo | apezuñara o apezuñase | |||
tú / vos | apezuñaras o apezuñases | |||
usted | apezuñara o apezuñase | |||
él, ella | apezuñara o apezuñase | |||
nosotros, nosotras | apezuñáramos o apezuñásemos | |||
vosotros, vosotras | apezuñarais o apezuñaseis | |||
ustedes | apezuñaran o apezuñasen | |||
ellos, ellas | apezuñaran o apezuñasen | |||
Pretérito pluscuamperfecto / Antepretérito | ||||
yo | hubiera o hubiese apezuñado | |||
tú / vos | hubieras o hubieses apezuñado | |||
usted | hubiera o hubiese apezuñado | |||
él, ella | hubiera o hubiese apezuñado | |||
nosotros, nosotras | hubiéramos o hubiésemos apezuñado | |||
vosotros, vosotras | hubierais o hubieseis apezuñado | |||
ustedes | hubieran o hubiesen apezuñado | |||
ellos, ellas | hubieran o hubiesen apezuñado | |||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | apezuñare | hubiere apezuñado | ||
tú / vos | apezuñares | hubieres apezuñado | ||
usted | apezuñare | hubiere apezuñado | ||
él, ella | apezuñare | hubiere apezuñado | ||
nosotros, nosotras | apezuñáremos | hubiéremos apezuñado | ||
vosotros, vosotras | apezuñareis | hubiereis apezuñado | ||
ustedes | apezuñaren | hubieren apezuñado | ||
ellos, ellas | apezuñaren | hubieren apezuñado | ||
Imperativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | ||
tú / vos | apezuña / apezuñá | |||
usted | apezuñe | |||
vosotros, vosotras | apezuñad | |||
ustedes | apezuñen |
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
El Diccionario de la lengua española es la obra lexicográfica de referencia de la Academia.
La vigesimotercera edición, publicada en octubre de 2014 como colofón de las conmemoraciones del tricentenario de la Academia, es fruto de la colaboración de las veintidós corporaciones integradas en la Asociación de Academias de la Lengua Española (ASALE).