1. tr. p. us. Hacer bellaco, envilecer. U. m. c. prnl.
Sin.: |
|
Ant.: |
|
1. tr. p. us. Hacer bellaco, envilecer. U. m. c. prnl.
Sin.: |
|
Ant.: |
|
Formas no personales | ||||
---|---|---|---|---|
Infinitivo | Gerundio | |||
abellacar | abellacando | |||
Infinitivo compuesto | Gerundio compuesto | |||
haber abellacado | habiendo abellacado | |||
Participio | ||||
abellacado | ||||
Indicativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | abellaco | he abellacado | ||
tú / vos | abellacas / abellacás | has abellacado | ||
usted | abellaca | ha abellacado | ||
él, ella | abellaca | ha abellacado | ||
nosotros, nosotras | abellacamos | hemos abellacado | ||
vosotros, vosotras | abellacáis | habéis abellacado | ||
ustedes | abellacan | han abellacado | ||
ellos, ellas | abellacan | han abellacado | ||
Pretérito imperfecto / Copretérito | Pretérito pluscuamperfecto / Antecopretérito | |||
yo | abellacaba | había abellacado | ||
tú / vos | abellacabas | habías abellacado | ||
usted | abellacaba | había abellacado | ||
él, ella | abellacaba | había abellacado | ||
nosotros, nosotras | abellacábamos | habíamos abellacado | ||
vosotros, vosotras | abellacabais | habíais abellacado | ||
ustedes | abellacaban | habían abellacado | ||
ellos, ellas | abellacaban | habían abellacado | ||
Pretérito perfecto simple / Pretérito | Pretérito anterior / Antepretérito | |||
yo | abellaqué | hube abellacado | ||
tú / vos | abellacaste | hubiste abellacado | ||
usted | abellacó | hubo abellacado | ||
él, ella | abellacó | hubo abellacado | ||
nosotros, nosotras | abellacamos | hubimos abellacado | ||
vosotros, vosotras | abellacasteis | hubisteis abellacado | ||
ustedes | abellacaron | hubieron abellacado | ||
ellos, ellas | abellacaron | hubieron abellacado | ||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | abellacaré | habré abellacado | ||
tú / vos | abellacarás | habrás abellacado | ||
usted | abellacará | habrá abellacado | ||
él, ella | abellacará | habrá abellacado | ||
nosotros, nosotras | abellacaremos | habremos abellacado | ||
vosotros, vosotras | abellacaréis | habréis abellacado | ||
ustedes | abellacarán | habrán abellacado | ||
ellos, ellas | abellacarán | habrán abellacado | ||
Condicional simple / Pospretérito | Condicional compuesto / Antepospretérito | |||
yo | abellacaría | habría abellacado | ||
tú / vos | abellacarías | habrías abellacado | ||
usted | abellacaría | habría abellacado | ||
él, ella | abellacaría | habría abellacado | ||
nosotros, nosotras | abellacaríamos | habríamos abellacado | ||
vosotros, vosotras | abellacaríais | habríais abellacado | ||
ustedes | abellacarían | habrían abellacado | ||
ellos, ellas | abellacarían | habrían abellacado | ||
Subjuntivo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | abellaque | haya abellacado | ||
tú / vos | abellaques | hayas abellacado | ||
usted | abellaque | haya abellacado | ||
él, ella | abellaque | haya abellacado | ||
nosotros, nosotras | abellaquemos | hayamos abellacado | ||
vosotros, vosotras | abellaquéis | hayáis abellacado | ||
ustedes | abellaquen | hayan abellacado | ||
ellos, ellas | abellaquen | hayan abellacado | ||
Pretérito imperfecto / Pretérito | ||||
yo | abellacara o abellacase | |||
tú / vos | abellacaras o abellacases | |||
usted | abellacara o abellacase | |||
él, ella | abellacara o abellacase | |||
nosotros, nosotras | abellacáramos o abellacásemos | |||
vosotros, vosotras | abellacarais o abellacaseis | |||
ustedes | abellacaran o abellacasen | |||
ellos, ellas | abellacaran o abellacasen | |||
Pretérito pluscuamperfecto / Antepretérito | ||||
yo | hubiera o hubiese abellacado | |||
tú / vos | hubieras o hubieses abellacado | |||
usted | hubiera o hubiese abellacado | |||
él, ella | hubiera o hubiese abellacado | |||
nosotros, nosotras | hubiéramos o hubiésemos abellacado | |||
vosotros, vosotras | hubierais o hubieseis abellacado | |||
ustedes | hubieran o hubiesen abellacado | |||
ellos, ellas | hubieran o hubiesen abellacado | |||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | abellacare | hubiere abellacado | ||
tú / vos | abellacares | hubieres abellacado | ||
usted | abellacare | hubiere abellacado | ||
él, ella | abellacare | hubiere abellacado | ||
nosotros, nosotras | abellacáremos | hubiéremos abellacado | ||
vosotros, vosotras | abellacareis | hubiereis abellacado | ||
ustedes | abellacaren | hubieren abellacado | ||
ellos, ellas | abellacaren | hubieren abellacado | ||
Imperativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | ||
tú / vos | abellaca / abellacá | |||
usted | abellaque | |||
vosotros, vosotras | abellacad | |||
ustedes | abellaquen |
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
El Diccionario de la lengua española es la obra lexicográfica de referencia de la Academia.
La vigesimotercera edición, publicada en octubre de 2014 como colofón de las conmemoraciones del tricentenario de la Academia, es fruto de la colaboración de las veintidós corporaciones integradas en la Asociación de Academias de la Lengua Española (ASALE).