1. tr. Arg., Bol., Chile, Ec., Nic., Par., Perú y Ur. Recibir o dar coima (‖ soborno).
Sin.: |
|
1. tr. Arg., Bol., Chile, Ec., Nic., Par., Perú y Ur. Recibir o dar coima (‖ soborno).
Sin.: |
|
Formas no personales | ||||
---|---|---|---|---|
Infinitivo | Gerundio | |||
coimear | coimeando | |||
Infinitivo compuesto | Gerundio compuesto | |||
haber coimeado | habiendo coimeado | |||
Participio | ||||
coimeado | ||||
Indicativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | coimeo | he coimeado | ||
tú / vos | coimeas / coimeás | has coimeado | ||
usted | coimea | ha coimeado | ||
él, ella | coimea | ha coimeado | ||
nosotros, nosotras | coimeamos | hemos coimeado | ||
vosotros, vosotras | coimeáis | habéis coimeado | ||
ustedes | coimean | han coimeado | ||
ellos, ellas | coimean | han coimeado | ||
Pretérito imperfecto / Copretérito | Pretérito pluscuamperfecto / Antecopretérito | |||
yo | coimeaba | había coimeado | ||
tú / vos | coimeabas | habías coimeado | ||
usted | coimeaba | había coimeado | ||
él, ella | coimeaba | había coimeado | ||
nosotros, nosotras | coimeábamos | habíamos coimeado | ||
vosotros, vosotras | coimeabais | habíais coimeado | ||
ustedes | coimeaban | habían coimeado | ||
ellos, ellas | coimeaban | habían coimeado | ||
Pretérito perfecto simple / Pretérito | Pretérito anterior / Antepretérito | |||
yo | coimeé | hube coimeado | ||
tú / vos | coimeaste | hubiste coimeado | ||
usted | coimeó | hubo coimeado | ||
él, ella | coimeó | hubo coimeado | ||
nosotros, nosotras | coimeamos | hubimos coimeado | ||
vosotros, vosotras | coimeasteis | hubisteis coimeado | ||
ustedes | coimearon | hubieron coimeado | ||
ellos, ellas | coimearon | hubieron coimeado | ||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | coimearé | habré coimeado | ||
tú / vos | coimearás | habrás coimeado | ||
usted | coimeará | habrá coimeado | ||
él, ella | coimeará | habrá coimeado | ||
nosotros, nosotras | coimearemos | habremos coimeado | ||
vosotros, vosotras | coimearéis | habréis coimeado | ||
ustedes | coimearán | habrán coimeado | ||
ellos, ellas | coimearán | habrán coimeado | ||
Condicional simple / Pospretérito | Condicional compuesto / Antepospretérito | |||
yo | coimearía | habría coimeado | ||
tú / vos | coimearías | habrías coimeado | ||
usted | coimearía | habría coimeado | ||
él, ella | coimearía | habría coimeado | ||
nosotros, nosotras | coimearíamos | habríamos coimeado | ||
vosotros, vosotras | coimearíais | habríais coimeado | ||
ustedes | coimearían | habrían coimeado | ||
ellos, ellas | coimearían | habrían coimeado | ||
Subjuntivo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | coimee | haya coimeado | ||
tú / vos | coimees | hayas coimeado | ||
usted | coimee | haya coimeado | ||
él, ella | coimee | haya coimeado | ||
nosotros, nosotras | coimeemos | hayamos coimeado | ||
vosotros, vosotras | coimeéis | hayáis coimeado | ||
ustedes | coimeen | hayan coimeado | ||
ellos, ellas | coimeen | hayan coimeado | ||
Pretérito imperfecto / Pretérito | ||||
yo | coimeara o coimease | |||
tú / vos | coimearas o coimeases | |||
usted | coimeara o coimease | |||
él, ella | coimeara o coimease | |||
nosotros, nosotras | coimeáramos o coimeásemos | |||
vosotros, vosotras | coimearais o coimeaseis | |||
ustedes | coimearan o coimeasen | |||
ellos, ellas | coimearan o coimeasen | |||
Pretérito pluscuamperfecto / Antepretérito | ||||
yo | hubiera o hubiese coimeado | |||
tú / vos | hubieras o hubieses coimeado | |||
usted | hubiera o hubiese coimeado | |||
él, ella | hubiera o hubiese coimeado | |||
nosotros, nosotras | hubiéramos o hubiésemos coimeado | |||
vosotros, vosotras | hubierais o hubieseis coimeado | |||
ustedes | hubieran o hubiesen coimeado | |||
ellos, ellas | hubieran o hubiesen coimeado | |||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | coimeare | hubiere coimeado | ||
tú / vos | coimeares | hubieres coimeado | ||
usted | coimeare | hubiere coimeado | ||
él, ella | coimeare | hubiere coimeado | ||
nosotros, nosotras | coimeáremos | hubiéremos coimeado | ||
vosotros, vosotras | coimeareis | hubiereis coimeado | ||
ustedes | coimearen | hubieren coimeado | ||
ellos, ellas | coimearen | hubieren coimeado | ||
Imperativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | ||
tú / vos | coimea / coimeá | |||
usted | coimee | |||
vosotros, vosotras | coimead | |||
ustedes | coimeen |
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
El Diccionario de la lengua española es la obra lexicográfica de referencia de la Academia.
La vigesimotercera edición, publicada en octubre de 2014 como colofón de las conmemoraciones del tricentenario de la Academia, es fruto de la colaboración de las veintidós corporaciones integradas en la Asociación de Academias de la Lengua Española (ASALE).